-
1 czuć coś w powietrzu
безл. в во́здухе но́сится что́-л. -
2 na powietrzu
на во́здухе; на дворе́ -
3 garażować
garażowa|ć\garażowaćny несов. ставить в гараж;\garażować па otwartym powietrzu (pod gołym niebem) держат!) машину на улице
* * *garażowany несов.ста́вить в гара́жgarażować na otwartym powietrzu (pod gołym niebem) — держа́ть маши́ну на у́лице
-
4 powietrze
сущ.• ария• вид• воздух• мелодия• облик• песня* * *воздухepidemia, zaraza поветриеmoda, szał, przen. epidemia перен. поветрие* * *powietrz|e☼ воздух ♂;ciężkie \powietrze спёртый воздух; brak mu \powietrzea ему не хватает воздуха; sprężone \powietrze сжатый воздух; ● na \powietrzeu на воздухе; на дворе; wylecieć w \powietrze взлететь на воздух, взорваться; wysadzić w \powietrze взорвать;
czuć coś w \powietrzeu безл. в воздухе носится что-л.* * *сво́здух mciężkie powietrze — спёртый во́здух
brak mu powietrza — ему́ не хвата́ет во́здуха
- czuć coś w powietrzusprężone powietrze — сжа́тый во́здух
-
5 zawisnąć
zawi|snąć\zawisnąćsnął/\zawisnąćsł, \zawisnąćśli/\zawisnąćsnęli сов. 1. повиснуть;\zawisnąć w powietrzu повиснуть в воздухе; \zawisnąć na ręce повиснуть на руке;
2. перен. нависнуть;\zawisnąćsło niebezpieczeństwo нависла опасность; ● \zawisnąć na szubienicy (stryczku) быть повешенным
* * *zawisnął / zawisł, zawiśli / zawisnęli сов.1) пови́снутьzawisnąć w powietrzu — пови́снуть в во́здухе
zawisnąć na ręce — пови́снуть на руке́
2) перен. нави́снутьzawisło niebezpieczeństwo — нави́сла опа́сность
•- zawisnąć na stryczku -
6 lotny
прил.• газообразный• легкий• летучий* * *1) (łatwo zmieniający się w gaz) летучий, улетучивающийся2) lotny (o piasku) сыпучий (о песке)3) lotny (szybki, ruchomy) летучий (быстрый, передвигающийся)4) lotny (umożliwiający latanie) летательный5) lotny (unoszący się w powietrzu) летучий, летящий6) fiz. lotny (o stanie) физ. газообразный (о состоянии)7) przen. lotny (bystry) живой, находчивый8) sport. lotny (o starcie) спорт. с хода (о старте)9) sport. row. lotny (o finiszu) спорт. вел. промежуточный (о финише)latający лётный (летающий)związany z lotnictwem, lotem, pilotem лётный (связанный с авиацией, полётом, лётчиком)* * *lotn|y\lotnyi, \lotnyiejszy 1. летучий, улетучивающийся;stan \lotny газообразное состояние;
2. летучий; быстрый;\lotnye piaski сыпучие пески;
3. лётный;dni \lotnye лётная погода;
4. перен. живой, находчивый;\lotny umysł живой ум; ● \lotny finisz промежуточный финиш;
\lotnye oddziały летучие отряды+4. bystry, pojętny
* * *lotni, lotniejszy1) лету́чий, улету́чивающийсяstan lotny — газообра́зное состоя́ние
2) лету́чий; бы́стрыйlotne piaski — сыпу́чие пески́
3) лётныйdni lotne — лётная пого́да
4) перен. живо́й, нахо́дчивыйlotny umysł — живо́й ум
•- lotne oddziałySyn: -
7 uwijać się
несов.1) торопи́ться (с чем-л.), лихора́дочно рабо́тать, рва́ться на ча́стиuwijać się się przy żniwach — торопи́ться с жа́твой
2) снова́ть, мелька́тьw powietrzu uwijają się jaskółki — в во́здухе но́сятся ла́сточки
-
8 witać
глаг.• здороваться• окликать• приветствовать• салютовать* * *приветствовать, встречатьunosić się (w powietrzu) витатьprzen. bujać (w obłokach) перен. витать* * *wita|ć\witaćny несов. 1. приветствовать;2. (wychodzić na spotkanie) встречать; ● witamy! добро пожаловать!* * *witany несов.1) приве́тствовать2) ( wychodzić na spotkanie) встреча́ть•- witamy! -
9 uwijać\ się
uwija|ć sięнесов. 1. торопиться (с чём-л.), лихорадочно работать, рваться на части;\uwijać\ się się przy żniwach торопиться с жатвой;
2. сновать, мелькать;w powietrzu \uwijać\ sięją się jaskółki в воздухе носятся ласточки
См. также в других словарях:
na (wolnym [świeżym]) powietrzu — {{/stl 13}}{{stl 8}}przysł. {{/stl 8}}{{stl 7}} na dworze, na polu, na zewnątrz (nie w budynku) : {{/stl 7}}{{stl 10}}Grać w piłkę na wolnym powietrzu. Zabawa na świeżym powietrzu. Na powietrzu poczujesz się lepiej. {{/stl 10}} … Langenscheidt Polski wyjaśnień
wisi w powietrzu — {{stl 8}}{coś} {{/stl 8}}wisi w powietrzu {{/stl 13}}{{stl 7}} jest prawdopodobne, że coś się zdarzy, dojdzie do czegoś; jakieś symptomy wskazują na nieuchronne stanie się czegoś : {{/stl 7}}{{stl 10}}W powietrzu wisiały kolejne aresztowania.… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
powietrzny — 1. «dotyczący powietrza, będący powietrzem, utworzony z powietrza» Powłoka powietrzna. Obszar powietrzny. Prądy powietrzne. ∆ Kurtyna, zasłona powietrzna «strumień ciepłego powietrza, tłoczonego szczelinami umieszczonymi w dole i na bokach otworu … Słownik języka polskiego
prędkość — ż V, DCMs. prędkośćści 1. blm rzecz. od prędki a) w zn. 1: Prędkość czyichś kroków. ◊ pot. Zrobić coś z prędkości «zrobić coś nie zamierzonego na skutek pośpiechu, przez pośpiech, w pośpiechu» b) w zn. 2: Zlecenie wykonano z należytą prędkością.… … Słownik języka polskiego
powietrze — 1. Coś wisi, zawisło w powietrzu «pewne symptomy wskazują, że coś zdarzy się lada chwila»: Wojna rosyjsko japońska wisi w powietrzu. J. Parandowski, Niebo. Otóż, proszę państwa, być może to wisi w powietrzu, ale do sporu między Sejmem a… … Słownik frazeologiczny
powietrze — n I, blm 1. «mieszanina gazów (głównie azotu i tlenu) otaczająca grubą warstwą kulę ziemską, tworząca jej atmosferę» Czyste, świeże, ostre, rześkie, łagodne, przejrzyste powietrze. Chłodne, mroźne, arktyczne powietrze. Duszne, parne, wilgotne,… … Słownik języka polskiego
pył — m IV, D. u, Ms. pyle; lm M. y «drobniutkie, sproszkowane ziarenka ziemi, piasku, różnego rodzaju rozkruszonych lub bardzo rozdrobnionych ciał unoszące się w powietrzu i osiadające na powierzchni przedmiotów; kurz» Pył cementowy, śnieżny, węglowy … Słownik języka polskiego
wisieć — ndk VIIa, wiszę, wisisz, wiś, wisiał, wisieli 1. «być zawieszonym, uczepionym gdzieś, na czymś» Bielizna wisi na sznurze. Ręczniki, ścierki wisiały na gwoździu. W oknie wiszą firanki. Ubranie wisiało w szafie. Lustro, obraz, zegar wisi na ścianie … Słownik języka polskiego
rzucać — I {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk VIIIa, rzucaćam, rzucaća, rzucaćają, rzucaćany {{/stl 8}}– rzucić {{/stl 13}}{{stl 8}}dk VIIb, rzucaćcę, rzucaćci, rzuć, rzucaćcony {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} powodować szybkim… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
fruwać — ndk I, fruwaćam, fruwaćasz, fruwaćają, fruwaćaj, fruwaćał frunąć dk Vb, fruwaćnę, fruwaćniesz, fruń, fruwaćnął, fruwaćnęła, fruwaćnęli 1. «o ptakach i niektórych owadach: przenosić się z miejsca na miejsce unosząc się w powietrzu za pomocą… … Słownik języka polskiego
lecieć — ndk VIIa, leciećcę, leciećcisz, leć, leciećciał, leciećcieli 1. «przebywać jakąś przestrzeń w powietrzu za pomocą skrzydeł lub specjalnego mechanizmu; kierować statkiem powietrznym» Ptak, motyl, samolot leci. Lecieć samolotem. Lecieć do Paryża. 2 … Słownik języka polskiego